BARDZO PROSZĘ O WYROZUMIAŁOŚĆ I CIERPLIWOŚĆ ROZDZIAŁY POJAWIĄ SIĘ SPORADYCZNIE WIEM OBIECAŁAM ALE PO PROSTU NIE WYRABIAM ZA DUŻO RZECZY NA RAZ JESTEM ZASKOCZONA TAK DUZYM ZAINTERESOWANIEM Z CAŁEGO SERCA DZIĘKUJE CHCE ZEBY TO OPOWIADANIE BYŁO KONKRETNE I SENSOWNE OBIECUJE !!!!!!!!!!! ŻE JUTRO DODAM ROZDZIAŁ

Miejmy oczywistości z głowy:Pięćdziesiąt twarzy Greya zaczęło żywot jako fanowskie opowiadanie o bohaterach Zmierzchu, opublikowane w Internecie przez 45-letnią wówczas James. Ponieważ liczba czytelników tej alternatywnej historii losów Belli i Edwarda, w której od wampiryzmu ważniejsze było sado-maso, rosła szybciej niż cena franka, autorka zmieniła imiona bohaterów, gryzienie szyi zastąpiła podgryzaniem sutków i podpisała kontrakt wydawniczy. To, co nastąpiło później, zaskoczyło wszystkich – mimo że krytycy odmieniali hasło „pornos dla mamusiek” przez wszystkie przypadki, a wrażliwi na stylistyczne niuanse czytelnicy łapali się za głowy, Grey szybko zyskał ogromną popularność wśród nastoletnich siks i MILF-ów zaniedbywanych przez wyliniałych mężów. Rozpisaną na trzy części historię związku Anastasii Steele i Christiana Greya sprzedano w stu milionach egzemplarzy, co sugeruje, że przeczytali ją nawet ci, którzy po książkę sięgają tylko wtedy, gdy trzeba zabić informacje znajdziecie prawdopodobnie w każdym tekście, każdej recenzji, ba, każdej notce prasowej, którą opublikowano z okazji premiery ekranizacji. Grey stał się fenomenem już nawet nie literackim, ale raczej socjologicznym. Organizuje się na jego temat konferencje naukowe, pisze się książki, poświęca się mu panele na uniwersytetach, dziwiąc się przy tym niewspółmiernie, że taki paździerz osiągnął tak absurdalną popularność. Można odnieść wrażenie, że James wynalazła mimochodem coś na kształt literackiego kamienia filozoficznego: harlequinową fabułę, zerżniętą niemal całkowicie ze Zmierzchu, okrasiła scenami porno i jakimś cudem wyszło jej złoto – dosłownie, biorąc pod uwagę zyski ze sprzedaży. Sukces Greya potwierdzają zresztą dane z polskich kin – film skusił w miniony weekend 834 tysiące widzów, co znaczy, że w ciągu trzech dni wyświetlania obejrzał go co pięćdziesiąty Polak. To najlepszy wynik w polskich kinach po 1989 roku. Tak jest, lepszy od Potterów, Hobbitów, Shreków i Władców pierścieni. Może wam się to bardzo nie podobać, ale fakt jest taki, że co najmniej kilkoro waszych znajomych poszło na to do kina w Greya zaskakuje nie tylko dlatego, że to koszmarna i do tego tragicznie napisana historia, ale przede wszystkim ze względu na to, że nie wpisuje się w klasyczne schematy myślowe. Hollywood od dekad przekonuje mężczyzn, że dziewczynę trzeba zabrać na komedię romantyczną, w której będzie dużo prawdziwej miłości, pocałunków w deszczu i rozmów o przeznaczeniu. Książka James, wypełniona grafomańskimi opisami wszelkiego rodzaju „momentów”, rozbija to bezpieczne przekonanie. Jeśli – mocno uogólniając – przyjmiemy, że porno jest przede wszystkim dla facetów, to Grey jest jego wersją dla kobiet. I, podobnie jak ruchome świerszczyki, pełni funkcję kompensacyjną – poznanie przystojnego, dominującego miliardera jest przecież równie nierealne jak poderwanie pary cheerleaderek-nimfomanek z Japonii. Różnica polega jednak na tym, że porno ciągle tkwi w swojej niszy, gdzieś w odmętach Internetu i w odpowiednio schowanych folderach, a Greya można kupić w księgarni i przeczytać w autobusie. Od piątku można go też obejrzeć w dochodzimy do ekranizacji, która jest okropna, ale nie dlatego, że – jak twierdzą prawie wszyscy recenzenci – z takiego materiału nie da się zrobić dobrego filmu. Ba, zaryzykowałbym stwierdzenie, że w odpowiednich rękach byłby to kawał przyjemnie perwersyjnego kina. Oczywiście pewne rzeczy trudno byłoby zmienić. Rys psychologiczny bohaterów, ograniczający się do tego, że ona jest szarą myszką, a on przystojnym milionerem z najnudniejszą traumą świata, jest tu oczywistą przeszkodą. Nie zmienia to jednak faktu, że największy problem filmowego Greya leży zupełnie gdzie indziej – to film o traceniu kontroli, który jest bardziej zachowawczy niż ekranizacja wiktoriańskiej powieści Greyu wszystko jest na odwal, a każdą decyzję podejmowano według zasady „jak by to zrobić, żeby się nie narobić i jak najwięcej zarobić”. Pominę już nawet przezroczyste zdjęcia, montaż jak z podłego filmu telewizyjnego i nudną ścieżkę dźwiękową. Pominę dobór aktorów, który poniekąd negocjowano z fankami, zmieniając decyzję odnośnie aktora wcielającego się w Greya, gdy te reagowały niezadowoleniem. Pominę też fakt, że chemii między bohaterami jest mniej niż w ekologicznej sałacie. Trudno jednak pozbyć się wrażenia, że bodaj każdy element tej ekranizacji przygotowywany był tak, by żadna z milionów fanek nie była przypadkiem zawiedziona. Jednocześnie nie zrobiono nic, by ta mało oryginalna historia miała w sobie choć trochę pieprzu. A naprawdę dało się, bo kino jest zupełnie innym medium niż literatura, dzięki czemu grafomańskie opisy można było zamienić w naprawdę sensualne sceny. Tymczasem, w efekcie totalnego tumiwisizmu wszystkich zaangażowanych, Grey jest filmem, w którym ciągle gada się o seksie, ale kiedy do niego już dochodzi (hehe), można co najwyżej parsknąć jednak od początku: Anastasia, wycofana i raczej cicha studentka literatury angielskiej, poznaje Greya podczas wywiadu, który przeprowadza w zastępstwie koleżanki. Wiemy, że jest wycofana i cicha, bo nosi kucyk i sweterek, a do tego nerwowo przygryza wargę. Anastasia przygryza zresztą wargę tak często, że dolna część jej ust powinna wyglądać jak kotlet mielony, ale mniejsza o to. Grey jest z kolei dominującym człowiekiem sukcesu – siedzi w nowoczesnym biurze, po którym krzątają się robotyczne sekretarki o figurach supermodelek, i robi Ważne Rzeczy Związane Z Biznesem. Scenariusz mówi, że między tą dwójką pojawia się jakaś iskra, ale musimy mu wierzyć na słowo, bo na ekranie jakoś nie bardzo to widać. Dalej jest tylko gorzej – Grey gania za Anastasią i podtyka jej pod nos kontrakt, dzięki któremu dziewczyna stanie się jego niewolnicą; Anastasia się waha i znowu przygryza wargę. Kiedy dochodzimy (hihi) do sceny, w której mężczyzna pokazuje swojej wybrance pokój uciech – naoliwione i profesjonalnie podświetlone pejczyki wyglądają tu tak, jakby czekały na lepsze czasy – można pomyśleć, że znaleźliśmy się raczej w prowincjonalnym muzeum seksu niż w tajemniczym pokoju duchowego spadkobiercy Markiza De jest jednak wtedy, kiedy zaczyna się, jak to poetycko określa Grey, rżnięcie – kamera z przerażeniem ucieka przed wszystkim, co mogłoby wyjść poza ograniczenia narzucane przez kategorię wiekową, a sam akt wygląda tak, jakby pracowali nad nim choreografowie z Przyczajonego tygrysa, ukrytego smoka. Więcej tu zaplanowanego co do centymetra „wirującego seksu” niż czegokolwiek, co ktokolwiek chciałby kiedykolwiek robić w reszta to gadanina. Jeśli znajdujecie się w gronie szczęśliwców, którzy widzieli jedną z części Zmierzchu, pamiętacie zapewne te ciągnące się w nieskończoność dialogi, podczas których Edward ostrzegał Bellę o tym, że jest wampirem i że to takie straszne. W Greyu jest dokładnie to samo – z tą tylko różnicą, że tutaj główny bohater mówi o swoich upodobaniach seksualnych. Wypada to momentami wręcz komicznie, bo o ile rozumiem, że koleś wysysający krew ze swoich ofiar boi się o bezpieczeństwo ukochanej, o tyle trudno traktować poważnie Greya, który identycznym tonem mówi o swoim zamiłowaniu do wiązania i dawania klapsów. W Greyu brakuje zresztą jakiegoś konfliktu, problemu, czegokolwiek, co powodowałoby, że warto ten film dalej oglądać. Dylematy Christiana i Anastasii są zresztą albo urojone, albo nieprzekonujące, a kolejne starcia, popychające akcję do przodu, sprawiają wrażenie wymuszonych. Nie zrozumcie mnie źle – nie mam nic przeciwko fabułom osnutym wokół czyichś problemów w budowaniu relacji. Ale taka historia potrzebuje dobrych bohaterów, przekonujących motywacji i pomysłowej reżyserii. Nie da się jej zbudować na barkach postaci tak wątłych pod względem charakterologicznymSiłą Greya mogłaby być cała ta osławiona perwersja, ale i na tym polu film leży. A przecież wystarczyło zatrudnić takiego choćby Paula Verhoevena i dać mu wolną rękę. To wzbudziłoby jednak prawdziwe – a nie rozdmuchane z powodów marketingowych – kontrowersje i przełożyłoby się na wkurzenie fanek. I tak wracamy do punktu mimo wszystko zdecydujecie się to obejrzeć, proponuję specyficzną drinking game – kieliszek wódki za każdym razem, gdy na ekranie pojawia się logo Apple’ Kornelia Farynowska

Pięćdziesiąt Twarzy Greya Pakiet - Tanie książki - Księgarnia internetowa ☝ Darmowa dostawa z Allegro Smart - Najwięcej ofert w jednym miejscu ⭐ 100% bezpieczeństwa każdej transakcji.

„Próbował zagłuszyć tęsknotę, oddając się miłosnym igraszkom z innymi. Odnalazł złotooką Elettarę. Wszystko na nic, bowiem jego myśli przez cały czas wypełniała rozpaczliwa rozterka. Bolesna świadomość, że Elettara, ani żadna inna syrena, nie jest Marike, której pragnie każdy nerw jego ciała, każda kropla krwi, każde tchnienie świadomości i każdy cień podświadomości.” (Słony wiatr – Zmienne prądy)Opowiadania i powieści romantyczno-fantastyczne. Dziś nowy fragment „Słonego wiatru”. Zapraszam :)

Ciemniejsza strona Greya - Audiobook MP3 - Posłuchaj Online.Pobierz pełną wersję Audiobooka: http://e-nexto.com.pl/ciemniejsza-strona-greyaZobacz pozostałe c

Ebooki: Literatura dla dorosłych. „50 twarzy Greya“ czy „365 dni“? Dla wszystkich fanów i fanek literatury dla dorosłych przygotowaliśmy szeroki wybór powieści erotycznych. Znalazły się wśród nich klasyki niegrzecznej literatury, współczesne bestsellery i śmiałe próby literackie debiutantów.

O czym będzie opowiadać nowa część związku Christiana Grey'a i Anastasii Steel? Autorka zdradziła pikantne szczegóły. Fani ognistego romansu głównych bohaterów tego erotyka z pewnością zacierają już ręce. James właśnie ogłosiła, że dopracowuje detale kolejnej części, która ma nosić tytuł "Darker: Fifty Shades Darker As Told By Christian". Nowa część "50 Twarzy Grey'a"Kiedy myślałyśmy już, że to koniec miłosnej historii najbardziej rozpoznawalnych na świecie kochanków, James postanowiła napisać kolejną część rozpalającej wyobraźnię książki. Jej premiera ma się odbyć już niebawem, bo 28 listopada. Autorka zastosowała bardzo podobny zabieg, jak w 2015 roku, kiedy to do sprzedaży trafiła część "Grey: Fifty Shades of Grey as Told by Christian". Była to historia z "50 Twarzy Grey'a" opowiedziana oczami Christiana. Zobacz także: Zwiastun "Ciemniejszej Strony Grey'a" trwa dwie minuty i jest baaardzo gorącyI właśnie w identyczny sposób została napisana najnowsza część, czyli "Darker: Fifty Shades Darker As Told By Christian". James przyznała, że "wnętrze Christiana jest dość trudnym miejscem". Podobno opowiadanie wszystkiego męskimi oczami pozwoliło autorce w zupełnie nowy sposób spojrzeć na charakter kochanka Anastasii Steel. W "Ciemniejszej Stronie Grey'a opowiedzianej przez Christiana" wchodzimy głębiej w jego najboleśniejsze wspomnienia i spotkania, które sprawiły, że był on nudnym, wymagającym człowiekiem, w którym zakochiwała się Ana. Pisanie tej powieści było dość odkrywczą podróżą i mam nadzieję, że czytelnicy znajdą to, czego nauczyłam się - wyjawiła Walker, która jest odpowiedzialna za redakcję książek James powiedziała, że "Christian Grey jest jednym z najbardziej sprzecznych i charyzmatycznych bohaterów współczesnej fikcji, a nowa książka będzie pełna niespodzianek". Zdradziła również, że w kolejnej części główni bohaterowie stają w obliczu trudnych wyzwań i nie może się doczekać, aby odkryć jeszcze więcej. Przypomnijmy tylko, że "Ciemniejsza Strona Grey'a" opowiada o demonach przeszłości Christiana, które dogadaniają go i szukają zemsty. To wszystko wystawia na próbę związek z Anastasią Steel i stawia pod ogromnym znakiem zapytania ich wspólną przyszłość. Zdjęcie główne: Materiały prasowe

^{Jest to mało zaskakująca, lecz nad wyraz lekka, powtórka z „50 twarzy Greya". Poza napędzaniem zysków, okazała się zabawną lekturą, której nie żałuję. Nie uważam, że pani E L James traktuje gorsząco słabą płeć, wręcz przeciwnie, pokazuje, że to kobieta potrafi przejąć kontrolę nad mężczyzną, nawet jeżeli ten nie} Hey! Wiem, że w Internecie krążą już miliony opinii na temat tej książki i większość z nich wcale nie jest pochlebna. Wiem też, iż nie jest to może najlepszy wybór na pierwszą recenzje książkową, ale to co teraz robię, stanowi część większego projektu. Pięćdziesiąt twarzy Greya to książka napisana przez Erike Mitchell, tworzącą pod pseudonimem E L Smith. Pozycja ta na przestrzeni kilku ostatnich lat święciła triumfy na literackich listach bestselerów. Podbiła serca wielu kobiet na całym świecie. Wszystkie one chciały chociaż na chwilę być jak Anastiasia Steel. Szczerze mówiąc jeszcze przed premierą byłam bardzo ciekawa co z tego wszystkiego wyjdzie. Jako wielka fanka literatury wampirycznej, a więc także Sagi Zmierzch, nie mogłam przejść obojętnie wobec Pięćdziesięciu twarzy Greya. Wszyscy wiedzą, że seria ta powstała właśnie w oparciu o twórczość Stephanie Meyer. Kiedy tylko Grey został wydany w Polsce popędziłam do empiku i wydałam na to „dzieło” ciężko zarobione 35 zł. To był jeden z największych błędów mojego życia, przekonałam się o tym już po pierwszych stronach. Cały sztab wydawniczych speców od marketingu określił Pięćdziesiąt twarzy Greya jako powieść z gatunku erotyczno-romantycznych. Niestety ani to erotyk, ani romans! Główna bohaterka – młoda studentka dziennikarstwa ma być uosobieniem współczesnego Kopciuszka. Za dużo w niej jednak Kopciuszka, a za mało współczesności. Anastasia w całej swojej nieśmiałości oraz delikatności jest niezwykle mało przekonująca. Nie posiada fundamentalnej wiedzy o otaczającym ją świecie, jej nieporadność oraz zakłopotanie wyglądają naprawdę groteskowo. Czytelnik może odnieść wrażenie, iż jedynym celem istnienia tej postaci jest seks z przystojnym prezesem. Jakby tego było mało, oliwy do ognia dolewa słownictwo Anastazji. Bohaterka czasami wypowiada się w taki sposób jakby nie wiedziała z jakiej bajki pochodzi. Jeszcze długo po zakończeniu czytania dudniło mi w uszach „Ochhhh Święty Barnabo!” Pierwotnie jednym z podstawowych wątków powieści miała być postać młodego, zamożnego mężczyzny, borykającego się z duchami przeszłości i zatraconego we własnych sadomasochistycznych upodobaniach. Niestety próżno szukać tutaj jakichkolwiek odniesień do sadomasochizmu. Mamy oczywiście Czerwony pokój bólu, ale kojarzy się on bardziej z krainą zabaw dla dzieci niż z jaskinią dewiacyjnych uciech. Próba głębszej analizy osobowości Christiana, również wychodzi blado, w pierwszej części nie dowiadujemy się o nim absolutnie niczego, poza strzępkami informacji o dzieciństwie oraz początkach niewolniczych zapędów. Oprócz tego cała fabuła książki jest jakaś taka płytka. Wszystko kręci się wokół seksu, ale sam akt nie wywołuje pozytywnych uczuć. Jak to mówią co za dużo to niezdrowo. Wydaje mi się, że gdyby wyeliminować wszystkie sceny łóżkowe, pozostałoby może z 10 stron tekstu. Żeby nie było tak dołująco, znalazłam w Pięćdziesięciu twarzy Grey jeden pozytyw. Dzięki tej książce postanowiłam lepiej nauczyć się angielskiego. Dlaczego? Otóż w opinii wielu kobiet, które miały okazję czytać Greya w oryginale, jedną z przyczyn tak fatalnego odbioru książki w Polsce jest właśnie niezbyt trafione tłumaczenie oraz cenzura wydawnicza. Muszę przyznać, że tkwi w tym dużo racji, ponieważ kiedy lata temu dostałam w swoje ręce FanFiction, na którym opiera się cała powieść byłam po prostu oczarowana. Fantastyczne, nieocenzurowane tłumaczenie spowodowało, że czytanie było czystą przyjemnością. Niestety z chwilą wydania książki, opowiadanie zostało usunięte z sieci z wiadomych względów. Myślę jednak, że Internety są tak wszechmocne, iż gdzieś w czeluściach ukrywa się jeszcze prawdziwy Grey. Serdecznie polecam wszystkim, którzy chcą go poznać. Cała seria o losach Chrystiana i Anastasi posiada 3 tomy, moim zdaniem o dwa za dużo, ale co kto lubi, prawda… Nie mogę wypowiadać się tu o pozostałych książkach, bo zwyczajnie ich nie czytałam. „Kunszt” literacki pierwszego tomu tak mnie powalił, że nie miałam siły na nic więcej. Jeśli jednak myślicie, Panna Steel i Pan Grey tak łatwo dadzą o sobie zapomnieć, nic bardziej mylnego. Autorka postanowiła sprawić swoim fanom „cudowną” niespodziankę. Jesienią na krajowy rynek wydawniczy trafi „Pięćdziesiąt twarzy Greya oczami Christiana. Szczerze? Już się boję! No ale czas pokaże, warto wierzyć w cuda. Póki co, na zakończenie zdradzę Wam chytry plan jaki zrodził się w mojej głowie. Mianowicie zamierzam zamęczyć Was Greyem. Tak, tak dobrze słyszycie ZAMĘCZYĆ! W najbliższym czasie spodziewajcie się więc paru kolejnych wpisów ze świata Christiana. 3Nyi2C.

saae23iyd1.pages.dev/279

saae23iyd1.pages.dev/391

saae23iyd1.pages.dev/130

saae23iyd1.pages.dev/152

saae23iyd1.pages.dev/79

saae23iyd1.pages.dev/383

saae23iyd1.pages.dev/53

saae23iyd1.pages.dev/42

saae23iyd1.pages.dev/202

50 twarzy greya opowiadanie